Qassem Suleimani'yi öldürerek Trump imkansızı başardı: İran'ı birleştirmek
Ulusal kahramanın suikastı İran'ın bölünmüş hükümetini ve onun bitkin ve umutsuz halkını bir araya getirdi
Fveya İranlılar, İran'ın meşhur Kudüs kuvvetinin başı olan Kassem Süleyman'ın suikastı büyük bir üzgündü. Suleimani , İran İslam Cumhuriyeti'ndeki en etkili ve güçlü adamlardan biriydi. Başkandan daha fazla sallandı, çeşitli hiziplerle konuştu ve yüce lidere doğrudan bir çizgisi vardı. En önemlisi, halk arasında popülerdi. İslam Devleti'yle mücadele arttıkça alınan bir anket, İranlıların% 73'ünün kendisiyle ilgili olumlu görüşlere sahip olduğunu buldu. Yine de, büyük kalabalıklarülke genelindeki şehirlerin sokaklarında ortaya çıkan tahminler aşıldı. Bir anlamda, birliğin müthiş şovu sürpriz değil. İran - diğer tüm ülkeler gibi - gururlu, vatansever ve insanları dış düşmanla karşılaştıklarında farklılıklarını ortaya koyma eğilimindedir.
Suleimani, İran'ın bölgesel politikasını denetledi ve sonuç olarak, ömrünü ülkesini savunmak için harcadığı kabul ediliyor. Isis, 2014'te komşu Irak'taki toprakları ele geçirdikten sonra İran sınırına yaklaştığında, grubu yok etme mücadelesinde zeminde çizme yapmak isteyen tek ülkeyi temsil eden Kudüs kuvveti ön plandaydı. Bölgedeki birçok kişi Suleimani'yi derinden tartışmalı bir figür olarak görürken, hafifçe söylemek gerekirse, önemli sayıda İranlı, Kürt ve Iraklı, onu İslam Devletini durdurmada çok önemli gördü.
Evde, bu popülerlik siyasi çizgileri kesti. Bir savaş kahramanı olmak geniş meşruiyet kazanmanın bir yoludur ve bu yüzden hayatta olduğu gibi ölümde de kanıtlanmıştır. Ülkelerinin en üst düzey yetkililerinden birinin öldürülmesi İranlılar tarafından egemenliğin ihlali olarak algılanıyor ve bayrak etrafındaki ralli etkisi dikkat çekiyor.
Bu, tüm İranlıların Süleyman'ın yurtdışındaki eylemlerini kınadıkları anlamına gelmez. Aslında, insanlar yıllardır, iç durum kötüleşse bile, hükümetin başka bir yerde ne kadar işgal edilmiş göründüğünden şikayet ediyorlar. 2018'de “Gazze'ye hayır, Lübnan'a hayır, İran'a hayatımı veriyorum” ve “Suriye'den ayrıl ve bizi düşün” sözleri ülke çapında protesto gösterilerinde yankı verdi . Yaptırımlar nedeniyle ekonomik zamanlar zorlaştığında, hem 2015 nükleer anlaşmasından önce hem de bugün, İranlılar yöneticilerinin İran'da kullanmak yerine neden bölgeye para döktüğünü anlamakta zorlanıyorlar.
Sıradan insanlar, Donald Trump'ın “ maksimum baskı ” kampanyası tarafından sıkılmaya devam ediyor ve iyileşme ihtimali yok. Bu, genel hoşnutsuzlukla birlikte , Kasım 2019'da önemli protestolara yol açtı. Bunlar hükümeti hazırlıksız yakaladı, ancak gösterileri hızla ezmesini ve beş gün süren internet üzerinde ülke çapında bir yasağı yürürlüğe koymasını engellemedi . Bu tepki, şaşırtıcı bir şekilde, hoşnutsuzluğu daha da sağlamlaştırdı. Ancak Trump'ın Suleimani'yi öldürmesi, bu endişeleri arka yakıcıya getirdi. Bunun yerine, İranlılar “bildiğiniz şeytan daha iyi” yaklaşımını benimsemişlerdir: artan ABD saldırganlığına direnmek için spektrumda, hükümetlerinin arkasında durma noktasına kadar birleşmek.
Ve bu, Süleyman'ın kaybı İran için önemli bir darbe olsa da , ABD'nin grevinin bir anlamda İran hükümetine bir hediye olduğu anlamına geliyor. Aksi halde zor zamanlarda böyle bir birliğe ulaşmayı asla hayal edemezdi.
Suikastın, en azından şimdilik bölünmüş bir seçkinleri bir araya getirme etkisi de oldu. Muhafazakar ve reformcu kamplarından Lider rakamlar eski cumhurbaşkanı adayı ve liderine, “intikam” yemin dini lideri dışında, uyum içinde konuştu Yeşil hareketin , Mehdi Kerrubi halen bildirildi taziyelerini iletti ev hapsi altında. Şah'ın altındaki eski dışişleri bakanı Ardeşir Zahedi bile Suleimani'yi “İran'ın oğlu olan vatansever ve onurlu bir asker” olarak nitelendirdi.
ABD'nin nükleer anlaşmadan çekilmesi, ılımlıların konumlarını sertleştirmeye zorlandığı anlamına geliyordu. Örneğin, Rouhani yönetimi artık ABD ile diyalogu aktif olarak destekleyemedi, bunun yerine tüm yaptırımların önceden kaldırılması şartıyla ihtiyatlı bir şekilde tartışma çağrısında bulundu. Bugün bu pozisyon bile zorlaştı. Siyasi kuruluşta kimler, yaptıklarından sonra ve daha da önemlisi kamu yasının seviyesinden sonra ABD ile yakınlaşmayı önererek siyasi sermayeyi harcayabilir? Cevap kolaydır: hiç kimse.
Suleimani'nin öldürülmesiyle Trump, İranlı seçkinlerde kimsenin mümkün olmadığını düşündüğünü başardı: Kırık, bitkin ve çaresiz bir İran halkını bir birlik gösterisinde birleştirdi.
Ve bu sahneler İslam Cumhuriyeti için kesin bir destek ifadesinden çok uzak olsa da, dünyaya karşı derin bir mesajdır: İranlılar dış tehditler karşısında hükümetleriyle birlikte duracaklar.
• Dina Esfandiary, Century Vakfı üyesidir ve Triple-Axis'in ortak yazarıdır: İran'ın Rusya ve Çin ile İlişkileri
