Iraklı diktatör Saddam Hüseyin nasıl yenildi
Irak ordusunun hızlı yenilgisinin askeri yöntemlerle değil, üst düzey askeri personele rüşvet vererek gerçekleştiği görüşünde.
Gerçekten nasıldı. A. Isaev'in çalışmasına dayanarak anlatacağım.
Savaş hazırlıkları Irak'ın işgalinden bir yıldan uzun bir süre önce başladı, Kongre askeri güç kullanımına izin verdi.
Savaşın başlangıcında, sadece Amerikalılar grubu 2.2 bin tank ve 4 bin silahla 430 bin kişiye ulaştı.
7 gemi ve denizaltı kütlesine sahip uçak gemisi grubu ve 400'den fazla uçak ve helikopter. İnsanlarda bu 100 bin.
Hava Kuvvetleri, 300'den fazla uçağı olan 20 bin asker ve subay tarafından temsil edildi.
19 Mart 2003'te kara kuvvetleri Kuveyt ve Irak sınırındaki askerden arındırılmış bölgeye girdi. Ertesi gün bombalama füzeleri başladı.
Hüseyin'in ordusu rezervden 380 binden fazla asker ve 650 binden fazla asker topladı. Bunlar 7 kolordu 24 bölümdür. Biri İran sınırındaydı, diğeri kuzey Irak'taki Kürtleri, üçüncüsü ise Basra'nın Amerikalılara karşı yakınında engelledi. Bağdat'ın 4 cesedi vardı.
Ayrıca 6000 adet zırhlı araç, 300 uçak ve 400 helikopter vardı.
Kudüs partisi milis ve milis asistanları Fedaina Saddam da paramiliterdi. Saddam'ın Fedaları 40 bin kişiye kadar saydı ve Hüseyin Uday'ın oğluna itaat etti.
Irak ordusu darbenin nereden takip edeceğini bilmiyordu ve bu nedenle tehlikeli bölgelerdeki kuvvetleri yaydı.
Tüm yönlerin planı şehirlerin savunması üzerine inşa edildi.
Iraklılar, Amerikalıların şehirler için savaşacaklarını varsaydılar, ama öyle düşünmediler. Amerikalılar çölde doğrudan Bağdat'a taşınmaya karar verdiler.
Ana darbe 22 ABD Piyade Tümeni tarafından gerçekleştirildi, 200'den fazla tankı olan 22 bin kişi ve 264 Bradley zırhlı personel taşıyıcı, diğer şeylerin yanı sıra 18 Apache helikopteri bile vardı.
Tabii ki, aslında, bir piyade değildi, daha ziyade motorlu ya da tanktı.
AK ve RPG-7'li Saddam Fedayinlerinin Toyota ciplerinde oynamadığı güçlü bir konvoy oluşturdular. Dahası, termal kameraların yardımıyla Irak savaşçıları tamamen karanlıkta vuruldu.
Denizciler Fırat'ın doğu kıyısında, batıda 3. piyade boyunca yürüdü.
Havadaki iki bölüme ayrılmış iletişimleri savun.
26 Mart, haritada önemli bir köprü kurmayı başarıyor, OBI Jenkins tarafından belirtiliyor.
Köprünün ele geçirilmesi Iraklıları Bağdat'a yönelik bir saldırının bu yönden başlayacağına inanmaya zorladı ve cumhuriyetçi muhafız Nebukadnetsar ve Medine bölümünün bir kısmının yukarı çekilmeye başladı. Amerikalılar hava kuvvetlerinin saldırısını taklit ederek tahminlerini pekiştirdiler.
Aslında Amerikalılar, El Milch Gölü ve Fırat arasındaki Kerbela'daki dar defiledan kurtulmaya karar verdiler.
Sonra OBJ Peach veya Peach olarak adlandırılan köprüye geldiler.
Köprü, ya çatışan ekiplerle tutarsızlıklar ya da bomba patlama kontrolünün yapılabileceği tüm evlerde JDAM güdümlü bombalarla yapılan güçlü bir saldırı nedeniyle patlamamıştı.
Bombalama ile sınırlı olmayan Amerikalılar, köprüyü ele geçirmek için diğer taraftaki lastik teknelere iniş attılar.
Sonuç olarak, 1 Nisan öğleden sonra köprü ele geçirildi.
Aynı köprü "Şeftali".
General Hamdani, Medine Bölümü ve Cumhuriyet Muhafızları Nebukadnetsar kuvvetleri ile Amerikan köprü başına vurmaya karar verdi. Zaten birliklerin yoğunlaşması anında Amerikalılar onlara saldırdı. Saldırı da başarısız oldu.
Bağdat'a giden yol açıktı.
Amerikalılar doğrudan şehre koşmaya başlamadılar, ilk başta Şeftali Köprüsü'ndeki köprü başını havaya uçurarak Bağdat'ı rezervlerin yaklaşımından izole edebildiler.
Saints'teki Perkins ekibi Nebukadnetsar ve Medine'ye giden tedarik hatlarını kesti ve hemen Medine'nin arkasına vurdu. Daha sonra 33 T-72, 2 T-62, 19 T-55, 12 hafif zırhlı traktör, 50 silah, 6 Grad yerleştirme, yüzden fazla kamyon ve 700 düşman askeri yok ettiklerini açıklayacaklar.
Şehri unutmadılar, 3. Piyade Tümeni şehirdeki topçu keşif istasyonlarını kullanarak hedeflere ateş açtı.
Bu nedenle Bağdat'a fırtına yapma planı yoktu. Biz sözde "Thunder yara" veya Thunderous pislik çeviri ile hareket etmeye karar verdi. Bu ulaşım tarzı, Amerikalıların atışla yüksek hızda sürdüğü Vietnam Savaşı'ndan beri biliniyor. Koparmada sadece pistlerde zırhlı araçlar kullanıldı, ilk yarışta Abrams, Bradley ve diğerleri katıldı. 5 Nisan'da Perkins'in gürültülü konvoyu şehirden geçti, ancak merkeze ulaşmadan önce zaten kendi başına işgal edilen havaalanına döndü.
Bu arada Iraklılar ellerinden gelen her şeyi onlara ateşlediler. Amerikalılar makineli tüfek patlamaları yüzünden borçlu kalmadılar.
Iraklılar sadece bir Avram'ı devirmeyi başardılar. Evet, otoyolda yarışan araçları vurmak zor.
Neden yolları engellemediler? Iraklılar somut bloklar koydular, ancak Amerikalılar onları trol ile bir tankla yendi.
Baskının bir sonucu olarak, Iraklılar kendilerini övmek için kullanmadılar, diyorlar, Amerikalılar tuzsuz ayrılmadı ve tanklarını devirdik.
7 Nisan'da yanıt olarak Perkins şehre girmeye ve orada bir gece kalmaya karar verdi. Parça temini hakkında iyi düşünmüştü; 60 Abram, 28 Bradley ve birkaç M113 zırhlı personel taşıyıcı ve diğer araçlarla şehre 970 kişi gönderildi.
Hedefi gördüğümüz gibi, “Diana” yol kavşaklarında “Mo”, “Larry”, “Curly” iletişim koruma grupları tarafından desteklendi.
Bu puanlar iyi vuruldu ve birbirine yakındı.
Örneğin Çeçenya'da Grozni'nin fırtınası sırasında benzer bir şey yoktu. Samartsev ve Maykop tugayı, önemli miktarda topçu ve tank olmadan piyade tarafından yenildi.
7 Nisan günü şafak vakti, bir sütun oluştu ve şehre koştu. Iraklılar tarafından aceleyle atılan mayınlar hızla yoldan çekildi, mayınları kaplaması gereken direk yıkıldı. Aynı zamanda, 5 Nisan'da vurulmuş olan Abrams'ı çalmaya çalışan tamirciler anladı. Önce hasarlı Avramları söndürmek istediklerinde hataları tekrarlamamak için, aynı zamanda kayıplar verdiler, hasarlı veya kırık ekipmanı terk etmek için açık bir emir aldılar, sadece mürettebat aldı.
Amerikalılar üç kavşak görevi kurdular ve Bağdat'ın merkezini işgal ettiler. Sappers, karayoluna yaklaşan tüm yolları engelledi, böylece her taraftan arabalara veya zırhlı araçlara saldırıları engelledi.
İletişim savunma direkleri büyük saldırılara maruz kaldı ve Curley direği her yönden vardı, daha sonra yaklaşımlarına Amerikan mermileri "altın halı" yatıyordu. Iraklılar bu görevi çökertecek güce ve zamana sahip değildi. Amerikalıların ana muhalifleri makineli tüfeklere ve RPG'lere sahip insanlardı. Uçaksavar silahlarından “Mo” karakolunu ateşlemeye karar verdiler, ancak tanklar takımı hemen ilerledi ve pozisyonlarını havaya uçurdu.
İlk arz sütunu saraya zorlukla ulaştı. Bir RPG'nin Curley karakolunda bir yakıt kamyonu patladı ve alev 5 araca yayıldı.
Yakıt ve mühimmat ile doldurulan Perkins, Bağdat'ta kalmaya karar verdi, Dicle üzerindeki kontrolsüz köprüden gece saldırıları başladı, karşı saldırı girişimi başarısız oldu. Sonra Amerikalılar uçağı aradı.
7 Nisan ve 8 Nisan gecesi hayatta kalan Perkins müfrezesi gelgiti değiştirdi. Buna ek olarak, 3. piyade bölümünün geri kalan kısımları üç iletişim koruma karakoluna kadar çekildi ve denizciler Bağdat'a güneydoğudan yaklaştı ve Saddam heykelini terk etti. Şehir merkezindeki Abrams ve Bradley, Iraklıların ruhunu baltaladı ve şehir Amerikan kontrolü altına girdi.
Bağdat 9 Nisan'da alındı. 13 Nisan Tikrit. 1 Mayıs'a kadar kampanya sona erdi.
Koalisyon 200 ölü ve 700 yaralı kaybetti. Iraklılar 5.400 ölü, 15.000 yaralı ve 30.000 esiri kaybetti. Siviller arasında 7.000'den fazla insan öldü.
Amerikalılar, topçu ve havacılık için geniş bir destek sağlayan nispeten küçük birimlerin eylemi olan modern bir yıldırım eylemi gösterdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder